Στην χώρα μας δεν έχουν αναπτυχθεί σύγχρονες μονάδες ημερήσιας νοσηλείας (ΜΗΝ). Έχουν, βεβαίως, δημιουργηθεί αποσπασματικά κάποια τμήματα και έχουν γίνει προσπάθειες, όχι όμως στο πλαίσιο της ιδιαίτερης οργανωτικής αντίληψης που συνάδει σε αυτή την ιδιαίτερη χειρουργική πρακτική.
Πρωτοπόροι στην προσπάθεια καθιέρωσης της ημερήσιας χειρουργικής  υπήρξαν και στη χώρα μας οι παιδοχειρουργοί. Η πρώτη σχετική μονάδα λειτούργησε σε παιδιατρικό νοσοκομείο.
Ο ιδιωτικός τομέας ακολούθησε, με αποσπασματικό τρόπο και χωρίς ανάδειξη της ιδιαιτερότητας της ημερήσιας χειρουργικής, εφαρμόζοντας απλά τις διαδικασίες συντομευμένης παραμονής στο νοσηλευτήριο μετά από μία επέμβαση, συχνότερα μετά από μία απόξεση.
Οι οφθαλμίατροι με την πληθώρα των περιστατικών που μπορούν να εξυπηρετήσουν χωρίς να χρειαστεί να παραμείνουν και τη νύχτα στο νοσοκομείο οι ασθενείς, έκαναν πράξη της μονοήμερη νοσηλεία πριν αρκετά χρόνια σε πολλές ιδιωτικές οφθαλμιατρικές κλινικές, αλλά και σε δημόσια νοσηλευτήρια.
Οι χειρουργοί των περισσότερων ειδικοτήτων, όμως, δεν έδειξαν παρόμοια διάθεση ή τουλάχιστον δεν φάνηκε 'ότι μπορεί να χρησιμοποιήσουν με επιτυχία αυτή τη διαδικασία.
Σε αυτό το κεφάλαιο παρουσιάζονται οι μονάδες ημερήσιας νοσηλείας που έχουν να επιδείξουν κάποιο βαθμό αυτόνομης λειτουργικής δραστηριότητας.