Αιμορροΐδες
|
|
|
Οι αιμορροΐδες προκαλούνται από τη διάταση του πλέγματος των αιμορροϊδικών φλεβών οι οποίες είναι άφθονες εκτεταμένες στην περιοχή του πρωκτικού σωλήνα. Οι φλέβες βρίσκονται αμέσως κάτω από τον βλεννογόνο του πρωκτικού σωλήνα. Η προοδευτική διάταση τους οδηγεί στην εμφάνιση διόγκωσης, πρησμένων φλεβών, στην εξωτερική περιοχή του πρωκτού, αρχικά μόνο κατά την κένωση και λίγο μετά απ' αυτήν και με την πάροδο του χρόνου συνεχώς. Η διάταση (διόγκωση) των αιμορροϊδικών φλεβών, η αιμορροϊδοπάθεια, μπορεί να είναι ελάχιστη και αργότερα να γίνει εντονότερη. Υπάρχουν, επομένως διαφόρων βαθμών αιμορροϊδοπάθειες.
Πιο αναλυτικά διακρίνουμε αιμορροϊδοπάθεια ή αιμορροΐδες :
Τα συμπτώματα όπως αναφέρθηκε προηγουμένως είναι η αιμορραγία, η ακράτεια, ο κνησμός, η διόγκωση, ο πόνος και προβλήματα εντερικής λειτουργίας.
Η αντιμετώπιση περιλαμβάνει συντηρικά μέτρα όπως είναι η καθησύχαση του ασθενούς, η ρύθμιση της λειτουργίας του εντέρου και η εφαρμογή τοπικών αλοιφών ή υποθέτων.
Η χειρουργική αντιμετώπιση των αιμορροϊδων μπορεί να γίνει στην ημερήσια νοσηλεία και περιλαμβάνει τις εξής μεθόδους:
Σκληροθεραπεία. Αφορά κυρίως του 1ου βαθμού αιμορροϊδες και με αυτήν ενέεται ένα διάλυμμα φαινόλης σε αραχιδέλαιο στην περιοχή που ξεκινάνε οι αιμορροϊδικές φλέβες. Με αυτόν τον τρόπο φλεγμαίνουν οι φλέβες, θρομβώνονται και δεν ξαναφουσκώνουν. Μπορεί να χρειασθεί να επαναληφθεί η ένεση της σκληρυντικής ουσίας.
Υπέρυθρη φωτοπηξία. Και αυτή η μέθοδος είναι παρόμοια με την σκληροθεραπεία, έχει δηλαδή τον ίδιο στόχο, αλλά χρησιμοποιεί με υπέρυθρη ακτινοβολία για να δημιουργήσει το έγκαυμα και την αντίδραση στην αρχή των αιμορροϊδικών φλεβών.
Η άλλη μέθοδος είναι η απολίνωση με τη χρήση ελαστικών δακτυλίων. Αυτή είναι μία μέθοδος που χρησιμοποιείται για τη 2ου βαθμού αιμορροϊδοπάθεια και σε αυτήν «αναρροφάται» κάποιο μέρος του βλεννογόνου που περιέχει και τις φλέβες και τοποθετείται ένας ελαστικός δακτύλιος στη βάση αυτουνού του κομματιού που έχει τραβηχτεί με αποτέλεσμα να νεκρωθεί και να φύγει, να πέσουν και οι φλέβες και ο περισσευάμενος βλεννογόνος.
Μπορεί να συμβεί ως επιπλοκή αιμορραγία.
Κρυοθεραπεία. Είναι μία τεχνική που χρησιμοποιεί υγρό άζωτο στους 180 βαθμούς με στόχο τη θρόμβωση των αγγείων έχει ένδειξη σε 2ου βαθμού αιμορροϊδοπάθεια.
Υπάρχει κίνδυνος ακράτειας αν ψυχθεί ο έσω σφυγκτήρας.
Διαστολή του δακτυλίου: Ηταν μία μέθοδος που χρησιμοποιούταν παλιά πολύ περισσότερο και απαιτεί και βαθιά αναισθησία. Διαστέλλεται ο μυς, ο σφιγκτήρας που πρωκτικού σωλήνα και έτσι εγκλείεται ένας παράγοντας που είναι η αυξημένη τάση του, είναι όμως μια μέθοδος βάρβαρη και έχει εγκαταλειφθεί.
Πλάγια μερική έσω σφιγκτηρεκτομή: Είναι μία τεχνική με τον ίδιο στόχο όπως η διαστολή του δακτυλίου απλά γίνεται πιο οργανωμένα με τομή και με πλήρη έλεγχο πόσο κομμάτι του σφιγκτήρα θα πειραχθεί.
Η αιμορροϊδεκτομή είναι η πιο συχνή θεραπεία για τις προπίπτουσες αιμορροϊδες και υπάρχουν διάφορες τεχνικές:
α) Απολίνωση της βάσης της αιμορροϊδος και εξαίρεση του πλεονάζοντος ιστού,
β) Κλειστή αιμορροϊδεκτομή όπου μετά την εκτομή βλεννογόνου και δέρματος κλείνεται με ράμματα το τραύμα και
γ) υποβλεννογόνια όπου οι διογκωμένες αιμορροϊδες εκτέμονται κάτω απ’το περίβλημά τους και κλείνει η βλάβη όπως και στη κλειστή μέθοδο.
Στόχος όλων των μεθόδων είναι να αφαιρέσουν όσο περισσότερα πλεονάζοντα αγγεία είναι δυνατόν.
Ένα από τα προβλήματα της επέμβασης είναι ο πόνος, ο μετεγχειρητικός γεγονός που μπορεί να οδηγήσει και σε δυσκοιλιότητα.
Γι’αυτό χρησιμοποιούνται ισχυρά αναλγητικά και δίνονται διάφορα ηπακτικά.
Μηχανική αιμορροϊδεκτομή: Μπορεί να χρησιμοποιηθούν ειδικά εργαλεία για να εκταμεί ο περισσευάμενος βλεννογόνος και να διαταμούν οι φλέβες.
Επιπλοκές.
Δερματικά ράκη και πρωκτικοί πολύποδες. Αυτοί ως γνωστόν συνυπάρχουν με τις αιμορροϊδες και απαιτείται εκτομή τους και απολίνωσή τους.
Θρόμβωση: Οι αιμορροϊδες μπορεί να υποστούν θρόμβωση και να είναι μία κατάσταση όπου έχει έντονο πόνο και δυσφορία.
Κλινικά διακρίνονται γιατί φαίνονται από την κυανώδη απόχρωση και το οίδημα που έχουν εξωτερικές αιμορροϊδες.
Η κρίση αυτή ανιμετωπίζεται με τοπικά επιθέματα πάγου, χορήγηση αναλγητικών και ηπακτικών και αν υπάρχουν πολλά, έντονα ενοχλήματα, κατάκλιση.
Χρειάζεται τρεις ημέρες περίπου για να υφεθεί ο οξεία φάση.
Η ταχύτερη δυνατή ανακούφιση από τον πόνο επιτυγχάνεται με τη χειρουργική εκτομή της θρομβωμένης μάζας υπό τοπική αναισθησία.
Αυτό όμως δεν προλαμβάνει την τοπική υποτροπή στο μέλλον.
Μπορεί επίσης να γίνει επείγουσα αιμορροϊδεκτομή.
Πιο αναλυτικά διακρίνουμε αιμορροϊδοπάθεια ή αιμορροΐδες :
- 1ου βαθμού (εσωτερικές αιμορροϊδες) με κύριο σύμπτωμα την αιμορραγία.
- 2ου βαθμού αιμορροϊδοπάθεια που χαρακτηρίζεται από πρόπτωση των αιμορροϊδων κατά την αφόδευση και αυτόματη επαναφορά τους ενώ μπορεί να υπάρχει ή όχι αιμορραγία.
- 3ου βαθμού είναι αυτές που προπίπτουν και χρειάζονται βοήθεια για να αναταχθούν και μπορεί να αιμορραγούν ή όχι.
Τα συμπτώματα όπως αναφέρθηκε προηγουμένως είναι η αιμορραγία, η ακράτεια, ο κνησμός, η διόγκωση, ο πόνος και προβλήματα εντερικής λειτουργίας.
Η αντιμετώπιση περιλαμβάνει συντηρικά μέτρα όπως είναι η καθησύχαση του ασθενούς, η ρύθμιση της λειτουργίας του εντέρου και η εφαρμογή τοπικών αλοιφών ή υποθέτων.
Η χειρουργική αντιμετώπιση των αιμορροϊδων μπορεί να γίνει στην ημερήσια νοσηλεία και περιλαμβάνει τις εξής μεθόδους:
Σκληροθεραπεία. Αφορά κυρίως του 1ου βαθμού αιμορροϊδες και με αυτήν ενέεται ένα διάλυμμα φαινόλης σε αραχιδέλαιο στην περιοχή που ξεκινάνε οι αιμορροϊδικές φλέβες. Με αυτόν τον τρόπο φλεγμαίνουν οι φλέβες, θρομβώνονται και δεν ξαναφουσκώνουν. Μπορεί να χρειασθεί να επαναληφθεί η ένεση της σκληρυντικής ουσίας.
Υπέρυθρη φωτοπηξία. Και αυτή η μέθοδος είναι παρόμοια με την σκληροθεραπεία, έχει δηλαδή τον ίδιο στόχο, αλλά χρησιμοποιεί με υπέρυθρη ακτινοβολία για να δημιουργήσει το έγκαυμα και την αντίδραση στην αρχή των αιμορροϊδικών φλεβών.
Η άλλη μέθοδος είναι η απολίνωση με τη χρήση ελαστικών δακτυλίων. Αυτή είναι μία μέθοδος που χρησιμοποιείται για τη 2ου βαθμού αιμορροϊδοπάθεια και σε αυτήν «αναρροφάται» κάποιο μέρος του βλεννογόνου που περιέχει και τις φλέβες και τοποθετείται ένας ελαστικός δακτύλιος στη βάση αυτουνού του κομματιού που έχει τραβηχτεί με αποτέλεσμα να νεκρωθεί και να φύγει, να πέσουν και οι φλέβες και ο περισσευάμενος βλεννογόνος.
Μπορεί να συμβεί ως επιπλοκή αιμορραγία.
Κρυοθεραπεία. Είναι μία τεχνική που χρησιμοποιεί υγρό άζωτο στους 180 βαθμούς με στόχο τη θρόμβωση των αγγείων έχει ένδειξη σε 2ου βαθμού αιμορροϊδοπάθεια.
Υπάρχει κίνδυνος ακράτειας αν ψυχθεί ο έσω σφυγκτήρας.
Διαστολή του δακτυλίου: Ηταν μία μέθοδος που χρησιμοποιούταν παλιά πολύ περισσότερο και απαιτεί και βαθιά αναισθησία. Διαστέλλεται ο μυς, ο σφιγκτήρας που πρωκτικού σωλήνα και έτσι εγκλείεται ένας παράγοντας που είναι η αυξημένη τάση του, είναι όμως μια μέθοδος βάρβαρη και έχει εγκαταλειφθεί.
Πλάγια μερική έσω σφιγκτηρεκτομή: Είναι μία τεχνική με τον ίδιο στόχο όπως η διαστολή του δακτυλίου απλά γίνεται πιο οργανωμένα με τομή και με πλήρη έλεγχο πόσο κομμάτι του σφιγκτήρα θα πειραχθεί.
Η αιμορροϊδεκτομή είναι η πιο συχνή θεραπεία για τις προπίπτουσες αιμορροϊδες και υπάρχουν διάφορες τεχνικές:
α) Απολίνωση της βάσης της αιμορροϊδος και εξαίρεση του πλεονάζοντος ιστού,
β) Κλειστή αιμορροϊδεκτομή όπου μετά την εκτομή βλεννογόνου και δέρματος κλείνεται με ράμματα το τραύμα και
γ) υποβλεννογόνια όπου οι διογκωμένες αιμορροϊδες εκτέμονται κάτω απ’το περίβλημά τους και κλείνει η βλάβη όπως και στη κλειστή μέθοδο.
Στόχος όλων των μεθόδων είναι να αφαιρέσουν όσο περισσότερα πλεονάζοντα αγγεία είναι δυνατόν.
Ένα από τα προβλήματα της επέμβασης είναι ο πόνος, ο μετεγχειρητικός γεγονός που μπορεί να οδηγήσει και σε δυσκοιλιότητα.
Γι’αυτό χρησιμοποιούνται ισχυρά αναλγητικά και δίνονται διάφορα ηπακτικά.
Μηχανική αιμορροϊδεκτομή: Μπορεί να χρησιμοποιηθούν ειδικά εργαλεία για να εκταμεί ο περισσευάμενος βλεννογόνος και να διαταμούν οι φλέβες.
Επιπλοκές.
Δερματικά ράκη και πρωκτικοί πολύποδες. Αυτοί ως γνωστόν συνυπάρχουν με τις αιμορροϊδες και απαιτείται εκτομή τους και απολίνωσή τους.
Θρόμβωση: Οι αιμορροϊδες μπορεί να υποστούν θρόμβωση και να είναι μία κατάσταση όπου έχει έντονο πόνο και δυσφορία.
Κλινικά διακρίνονται γιατί φαίνονται από την κυανώδη απόχρωση και το οίδημα που έχουν εξωτερικές αιμορροϊδες.
Η κρίση αυτή ανιμετωπίζεται με τοπικά επιθέματα πάγου, χορήγηση αναλγητικών και ηπακτικών και αν υπάρχουν πολλά, έντονα ενοχλήματα, κατάκλιση.
Χρειάζεται τρεις ημέρες περίπου για να υφεθεί ο οξεία φάση.
Η ταχύτερη δυνατή ανακούφιση από τον πόνο επιτυγχάνεται με τη χειρουργική εκτομή της θρομβωμένης μάζας υπό τοπική αναισθησία.
Αυτό όμως δεν προλαμβάνει την τοπική υποτροπή στο μέλλον.
Μπορεί επίσης να γίνει επείγουσα αιμορροϊδεκτομή.
|
|
|
