Βιοψία (αφαίρεση) λεμφαδένα τραχήλου
Στην περιοχή του τραχήλου βρίσκεται μεγάλος αριθμός λεμφαδένων. Συχνά αυτοί διογκώνονται (πρήζονται), δημιουργώντας στους θεράποντες γιατρούς προβλήματα σ΄ ότι αφορά την κατανόηση της αιτίας που οδήγησε σε αυτό το πρήξιμο, αλλά και τις πιθανές σχέσεις του με άλλες παθήσεις.
Για να μπορέσει να τεθεί η διάγνωση συχνά είναι αναγκαίο είτε να παρακεντηθεί με βελόνα ο διογκωμένος αδένας ( και να γίνει κυτταρολογική εξέταση) ή να αφαιρεθεί όλος με μία μικρή χειρουργική αφαίρεση και να αποσταλεί για ιστολογική εξέταση ( βιοψία).
Οι λεμφαδένες του τραχήλου μπορεί να διογκωθούν είτα γιατί υπάρχει κάποια λοίμωξη σε γειτονική περιοχή τους ( π.χ. ένα πρόβλημα σε δόντι, μία λοίμωξη ανώτερων αναπνευστικών οδών) είτε γιατί υπάρχει κάποια νόσος σε όργανο κοντά σε αυτούς ( όπως π.χ. ένας όγκος του θυρεοειδούς, ένα μελάνωμα στο άνω μέρος του κορμού, ένας όγκος σε σιαλογόνο αδένα). ΑΝ υπάρχουν σημεία και ευρήματα που αναδεικνύουν κάποια πάθηση οργάνου γύρω από τον λεμφαδένα, αυτή μπορεί να βοηθήσει στην προεγχειρητική διάγνωση.
Στις περιπτώσεις, όμως, που εμφανίζεται ένας διογκωμένος λεμφαδένας και δεν υπάρχει εμφανής κάποια άλλη πάθηση που να δικαιολογεί αυτή τη διόγκωση ή αν υπάρχουν ενδείξεις για την πάθηση και πρέπει να υπάρξει η ανάλογη θεραπεία ( π.χ. πάθηση των λεμφαδένων, όπως νόσοςHodkin), τότε είναι ενδεδειγμένο να αφαιρείται ολόκληρος ο λεμφαδένας για να μελετηθεί. Αυτή η επιλογή υπερτερεί της κυτταρολογικής εξέτασης με βελόνα, ιδιαίτερα όταν υπάρχει υπόνοια κάποιας πάθησης των λεμφαδένων ( λέμφωμα).
Για να μπορέσει να τεθεί η διάγνωση συχνά είναι αναγκαίο είτε να παρακεντηθεί με βελόνα ο διογκωμένος αδένας ( και να γίνει κυτταρολογική εξέταση) ή να αφαιρεθεί όλος με μία μικρή χειρουργική αφαίρεση και να αποσταλεί για ιστολογική εξέταση ( βιοψία).
Οι λεμφαδένες του τραχήλου μπορεί να διογκωθούν είτα γιατί υπάρχει κάποια λοίμωξη σε γειτονική περιοχή τους ( π.χ. ένα πρόβλημα σε δόντι, μία λοίμωξη ανώτερων αναπνευστικών οδών) είτε γιατί υπάρχει κάποια νόσος σε όργανο κοντά σε αυτούς ( όπως π.χ. ένας όγκος του θυρεοειδούς, ένα μελάνωμα στο άνω μέρος του κορμού, ένας όγκος σε σιαλογόνο αδένα). ΑΝ υπάρχουν σημεία και ευρήματα που αναδεικνύουν κάποια πάθηση οργάνου γύρω από τον λεμφαδένα, αυτή μπορεί να βοηθήσει στην προεγχειρητική διάγνωση.
Στις περιπτώσεις, όμως, που εμφανίζεται ένας διογκωμένος λεμφαδένας και δεν υπάρχει εμφανής κάποια άλλη πάθηση που να δικαιολογεί αυτή τη διόγκωση ή αν υπάρχουν ενδείξεις για την πάθηση και πρέπει να υπάρξει η ανάλογη θεραπεία ( π.χ. πάθηση των λεμφαδένων, όπως νόσοςHodkin), τότε είναι ενδεδειγμένο να αφαιρείται ολόκληρος ο λεμφαδένας για να μελετηθεί. Αυτή η επιλογή υπερτερεί της κυτταρολογικής εξέτασης με βελόνα, ιδιαίτερα όταν υπάρχει υπόνοια κάποιας πάθησης των λεμφαδένων ( λέμφωμα).
|
|
|
Για την πραγματοποίηση της επέμβασης ισχύουν οι γενικές οδηγίες προεγχειρητικής προετοιμασίας για επεμβάσεις που γίνονται σε ΜΗΝ.
Η επέμβαση γίνεται με τοπική ή γενική αναισθησία, με τη δεύτερη να προσφέρει στο χειρουργό το πλεονέκτημα της μεγαλύτερης άνεσης στους χειρισμούς του αν χρειαστεί να διευρύνει και να ελέγξει καλύτερα το χειρουργικό πεδίο. Η επιλογή του είδους της αναισθησίας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό και από τη θέση που βρίσκεται ο προς αφαίρεση λεμφαδένας ( επιφανειακά ή στο βάθος, δίπλα ή μακρυά από σημαντικά αγγειακά ή νευρικά στοιχεία).
Με τομή πάνω από την περιοχή του ψηλαφητού λεμφαδένα και προσεκτική διάνοιξη του “δρόμου” προς τη θέση του λεμφαδένα, αναγνωρίζεται αυτός και με προσεκτικούς χειρουργικούς χειρισμούς αφαιρείται. Προσοχή χρειάζεται να μην τρωθούν άλλα ανατομικά στοιχεία ( όπως αγγεία ή νεύρα). Γίνεται επιμελής έλεγχος για τυχόν αιμορραγούντα αγγεία και το τραύμα συγκλείεται με τοποθέτηση ή όχι παροχέτευσης
Στην άμεση μετεγχειρητική ανάρρωση η εμφάνιση αιμορραγίας αποτελεί το κύριο μέλημα του χειρουργού. αν αυτή δεν υπάρχει ή δεν είναι αξιόλογη και ο ασθενής έχει ανανήψει καλά από την αναισθησία μπορεί να λάβει εξιτήριο.
Η παροχέτευση αφαιρείται την επόμενη ή την μεθεπόμενη ημέρα, Ο ασθενής μπορεί να κάνει μόνος τις αλλαγές στο τραύμα του και μετά την 4η ημέρα να πλυθεί.
Τα ράμματα αφαιρούνται την 7- 8η ημέρα.
Η εμφάνιση σημείων φλεγμονής (ερυθρότητα, πρήξιμο, πόνος και αυξημένη τοπικά θερμοκρασία ή η εκροή πύου) πρέπει να κοινοποιηθεί στον θεράποντα χειρουργό.
Η επέμβαση γίνεται με τοπική ή γενική αναισθησία, με τη δεύτερη να προσφέρει στο χειρουργό το πλεονέκτημα της μεγαλύτερης άνεσης στους χειρισμούς του αν χρειαστεί να διευρύνει και να ελέγξει καλύτερα το χειρουργικό πεδίο. Η επιλογή του είδους της αναισθησίας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό και από τη θέση που βρίσκεται ο προς αφαίρεση λεμφαδένας ( επιφανειακά ή στο βάθος, δίπλα ή μακρυά από σημαντικά αγγειακά ή νευρικά στοιχεία).
Με τομή πάνω από την περιοχή του ψηλαφητού λεμφαδένα και προσεκτική διάνοιξη του “δρόμου” προς τη θέση του λεμφαδένα, αναγνωρίζεται αυτός και με προσεκτικούς χειρουργικούς χειρισμούς αφαιρείται. Προσοχή χρειάζεται να μην τρωθούν άλλα ανατομικά στοιχεία ( όπως αγγεία ή νεύρα). Γίνεται επιμελής έλεγχος για τυχόν αιμορραγούντα αγγεία και το τραύμα συγκλείεται με τοποθέτηση ή όχι παροχέτευσης
Στην άμεση μετεγχειρητική ανάρρωση η εμφάνιση αιμορραγίας αποτελεί το κύριο μέλημα του χειρουργού. αν αυτή δεν υπάρχει ή δεν είναι αξιόλογη και ο ασθενής έχει ανανήψει καλά από την αναισθησία μπορεί να λάβει εξιτήριο.
Η παροχέτευση αφαιρείται την επόμενη ή την μεθεπόμενη ημέρα, Ο ασθενής μπορεί να κάνει μόνος τις αλλαγές στο τραύμα του και μετά την 4η ημέρα να πλυθεί.
Τα ράμματα αφαιρούνται την 7- 8η ημέρα.
Η εμφάνιση σημείων φλεγμονής (ερυθρότητα, πρήξιμο, πόνος και αυξημένη τοπικά θερμοκρασία ή η εκροή πύου) πρέπει να κοινοποιηθεί στον θεράποντα χειρουργό.