Βουβωνοκήλη
Αποτελεί την πιο συχνή μορφή εξωτερικής κήλης, περίπου το 80% των περιπτώσεων.
Εμφανίζεται σε όλες τις ηλικίες αλλά είναι πιο συχνή στους άνδρες,στη βρεφική ηλικία και στους ηλικιωμένους.
Η κήλη σχηματίζεται από το πέρασμα συνήθως εντέρου μέσα από τον βουβωνικό πόρο, που είναι ένα ευαίσθητο σημείο, δεξιά και αριστερά, γιατί από εκεί πέρασαν οι όρχεις καθώς κατέβηκαν από τα νεφρά, όπου βρισκόντουσαν στην αρχή της εβρυϊκής ζωής, στο όσχεο, που βρίσκονται μετά τη γέννα.
Υπάρχουν δύο ειδών βουβωνοκήλες: η λοξή βουβωνοκήλη δηλαδή αυτή που τα προσπίπτοντα σπλάγχνα διέρχονται μέσα από το βουβωνικό πόρο και η ευθεία που είναι πρόπτωση απευθείας στην μεσότητα του βουβωνικού πόρου, σε κάποιο αδύναμο σημείο του τοιχώματος. Μία τρίτη παραλλαγή, η λεγόμενη "δίκην παντελονιού", που συνδυάζει και τις δύο μορφές είναι πολύ σπάνια.
Όταν η βουβωνοκήλη με την πάροδο του χρόνου μεγαλώσει, τότε αυτή φτάνει μέχρι το όσχεο και ονομάζεται οσχεοκήλη.
Εμφανίζεται σε όλες τις ηλικίες αλλά είναι πιο συχνή στους άνδρες,στη βρεφική ηλικία και στους ηλικιωμένους.
Η κήλη σχηματίζεται από το πέρασμα συνήθως εντέρου μέσα από τον βουβωνικό πόρο, που είναι ένα ευαίσθητο σημείο, δεξιά και αριστερά, γιατί από εκεί πέρασαν οι όρχεις καθώς κατέβηκαν από τα νεφρά, όπου βρισκόντουσαν στην αρχή της εβρυϊκής ζωής, στο όσχεο, που βρίσκονται μετά τη γέννα.
Υπάρχουν δύο ειδών βουβωνοκήλες: η λοξή βουβωνοκήλη δηλαδή αυτή που τα προσπίπτοντα σπλάγχνα διέρχονται μέσα από το βουβωνικό πόρο και η ευθεία που είναι πρόπτωση απευθείας στην μεσότητα του βουβωνικού πόρου, σε κάποιο αδύναμο σημείο του τοιχώματος. Μία τρίτη παραλλαγή, η λεγόμενη "δίκην παντελονιού", που συνδυάζει και τις δύο μορφές είναι πολύ σπάνια.
Όταν η βουβωνοκήλη με την πάροδο του χρόνου μεγαλώσει, τότε αυτή φτάνει μέχρι το όσχεο και ονομάζεται οσχεοκήλη.
Η διόρθωση της κήλης είναι χειρουργική και η επέμβαση μπορεί να γίνει με τοπική ή γενική αναισθησία.
Στην επέμβαση, ανευρίσκεται ο σάκος της κήλης, το περιεχόμενο του σπρώχνεται πίσω στην κοιλιά (μέσα στην "περιτοναϊκή κοιλότητα"), κλείνεται το στόμιο μέσα από το οποιο πέρασε με ράμματα και στη συνέχεια ενισχύεται η βουβωνική χώρα με ειδικό πλέγμα. (Παλαιότερα αντί για πλέγμα η περιοχή ραβόταν με ισχυρά ράμματα). Καθ' όλη τη διάρκεια του χειρουργείου δίνεται προσοχή να μην πειραχτεί ο σπερματικός τόνος (ένα μαλακό σωληνάκι που μεταφέρει το σπέρμα από τον όρχι) και τα ανατομικά στοιχεία που τον συνοδεύουν, που βρίσκονται δίπλα ακριβώς από τον σάκο της κήλης,
Η ενδοσκοπική, λαπαροσκοπική, μέθοδος έχει δοκιμαστεί ως πρακτική επιδιόρθωσης της κήλης, αλλά δεν φάνηκε να προσφέρει κάποιο πλεονέκτημα σε σχέση με την ανοικτή χειρουργική επέμβαση.
Στην επέμβαση, ανευρίσκεται ο σάκος της κήλης, το περιεχόμενο του σπρώχνεται πίσω στην κοιλιά (μέσα στην "περιτοναϊκή κοιλότητα"), κλείνεται το στόμιο μέσα από το οποιο πέρασε με ράμματα και στη συνέχεια ενισχύεται η βουβωνική χώρα με ειδικό πλέγμα. (Παλαιότερα αντί για πλέγμα η περιοχή ραβόταν με ισχυρά ράμματα). Καθ' όλη τη διάρκεια του χειρουργείου δίνεται προσοχή να μην πειραχτεί ο σπερματικός τόνος (ένα μαλακό σωληνάκι που μεταφέρει το σπέρμα από τον όρχι) και τα ανατομικά στοιχεία που τον συνοδεύουν, που βρίσκονται δίπλα ακριβώς από τον σάκο της κήλης,
Η ενδοσκοπική, λαπαροσκοπική, μέθοδος έχει δοκιμαστεί ως πρακτική επιδιόρθωσης της κήλης, αλλά δεν φάνηκε να προσφέρει κάποιο πλεονέκτημα σε σχέση με την ανοικτή χειρουργική επέμβαση.
Επιπλοκές της επέμβασης είναι σχετικά σπάνιες και περιλαμβάνουν: α) επίσχεση ούρων, β) αιμάτωμα οσχέου, γ) τραυματισμός ενός νεύρου που βρίσκεται στην περιοχή, του λαγονοβουβωνικού νεύρου (το οποίο προκαλεί απώλεια αισθητικότητος στην ηβική ακρολοφία, στο όσχεο και στα μεγάλα χείλη) δ) η φλεγμονή του τραύματος και ε) η καταστροφή του σπερματικού τόνου, από ατυχείς χειρισμούς ή από συμφύσεις ( γεγονός που σταματά την προώθηση του σπέρματος από τον σύστοιχο όρχι, ο οποίος στη συνέχεια μπορεί να ατροφήσει) .
Οι επιπλοκές της κήλης που χρειάζονται χειρουργική παρέμβαση εκδηλώνονται σε χρόνο που ο ασθενής νοσηλεύεται στη μονάδα, ενώ όσες εκδηλωθούν αργότερα δεν προκαλούν κάποια προβλήματα, ούτε ανησυχία στους γιατρούς και αντιμετωπίζονται με κατ' οίκον αγωγή.
Προς το τέλος της επέμβασης μπορεί ο χειρουργός να τοποθετήσει παροχέτευση στο τραύμα,αν εκτιμήσει ότι υπάρχει περίπτωση να υπάρξει μικροαιμορραγία που πρέπει να παροχετευθεί.
Ο πόνος μετά την επέμβαση δεν είναι ισχυρός και γίνεται καλά ανεκτός από τον ασθενή.
Το εξιτήριο από την μονάδα χορηγείται μετά την πλήρη ανάνηψη του ασθενούς από την νάρκωση και αφού έχουν παρέλθει κάποιες ώρες χωρίς να παρουσιαστούν προβλήματα από το τραύμα και ο ασθενής έχει ουρήσει και γευματίσει ελαφρά.
Στην έγερση από το κρεβάτι τις πρώτες 1- 2 ημέρες ίσως ο ασθενής να χρειαστεί βοήθεια.
Οι επιπλοκές της κήλης που χρειάζονται χειρουργική παρέμβαση εκδηλώνονται σε χρόνο που ο ασθενής νοσηλεύεται στη μονάδα, ενώ όσες εκδηλωθούν αργότερα δεν προκαλούν κάποια προβλήματα, ούτε ανησυχία στους γιατρούς και αντιμετωπίζονται με κατ' οίκον αγωγή.
Προς το τέλος της επέμβασης μπορεί ο χειρουργός να τοποθετήσει παροχέτευση στο τραύμα,αν εκτιμήσει ότι υπάρχει περίπτωση να υπάρξει μικροαιμορραγία που πρέπει να παροχετευθεί.
Ο πόνος μετά την επέμβαση δεν είναι ισχυρός και γίνεται καλά ανεκτός από τον ασθενή.
Το εξιτήριο από την μονάδα χορηγείται μετά την πλήρη ανάνηψη του ασθενούς από την νάρκωση και αφού έχουν παρέλθει κάποιες ώρες χωρίς να παρουσιαστούν προβλήματα από το τραύμα και ο ασθενής έχει ουρήσει και γευματίσει ελαφρά.
Στην έγερση από το κρεβάτι τις πρώτες 1- 2 ημέρες ίσως ο ασθενής να χρειαστεί βοήθεια.
Στο σπίτι ο ασθενής πρέπει να αποφύγει να κάνει κινήσεις ή προσπάθειες που αυξάνουν την πίεση μέσα στην κοιλιά ( π.χ. να μην σηκώνει βάρη, να αποφύγει να είναι δυσκοίλιος - κατάσταση που προκαλεί σφίξιμο στην κοιλιά- να μην κάνει ασκήσεις για κοιλιακούς μύες). Επίσης, κατά την έγερση από το κρεβάτι δεν πρέπει να σφίγγει την κοιλιά του. Γι΄αυτό τις πρώτες 1-3 ημέρες ή πρέπει κάποιος να τον βοηθά να σηκώνεται ή να το κάνει με τρόπο τέτοιο που να μην συσπά δυνατά τους κοιλιακούς μύες. Εξάλλου τη δυσκολία την καταλαβαίνει, γιατί όταν σφίξει τους κοιλιακούς μύες, προκαλείται πόνος στην περιοχή της επέμβασης.
Η αποφυγή απότομης και μεγάλης αύξησης της πίεσης στην κοιλιά (και το κοιλιακό τοίχωμα) καλό είναι να αποφεύγονται για λίγους μήνες.
Συστήνεται δίαιτα πλούσια σε φυτικά υπολείμματα ( για να αποφευχθει η δυσκοιλιότητα).
Η κατ' οίκον ανάρρωση, με προοδευτική κινητοποίηση, βοηθά στη γρήγορη επούλωση του τραύματος.
Ένα πιό μακροχρόνιο πρόβλημα της εγχείρησης για βουβωνόκήλη ( όπως και για όλες τις κήλες) είναι η επανεμφάνιση της (η υποτροπή). Το πόσο συχνά συμβαίνει αυτό δεν είναι απόλυτα τεκμηριωμένο. Οι διάφορες μελέτες δίνουν ποσοστά από 1 - 30% χειρουργηθέντων κηλών.
Και η υποτροπή της βουβωνοκήλης, αν συμβεί, αντιμετωπίζεται χειρουργικά, είναι όμως πιό δύσκολη γιατί υπάρχουν πολλλες συμφύσεις.
Η απουσία από την εργασία που δικαιούται ο ασθενής εξαρτάται από το είδος της δουλειάς του ( διαφορετική ανάγκη αποχής υπάρχει για το χειρώνακτα, διαφορετική για τον υπάλληλο γραφείου). Η απουσία μπορεί να διαρκέσει 8-10 ημέρες, δηλ. έως την αφαίρεση των ραμμάτων, έως και 15 ημέρες (εξαρτώμενη και από την πορεία επούλωσης του τραύματος, αλλά και το πόσο εργώδης ήταν η εγχείρηση)
Η αποφυγή απότομης και μεγάλης αύξησης της πίεσης στην κοιλιά (και το κοιλιακό τοίχωμα) καλό είναι να αποφεύγονται για λίγους μήνες.
Συστήνεται δίαιτα πλούσια σε φυτικά υπολείμματα ( για να αποφευχθει η δυσκοιλιότητα).
Η κατ' οίκον ανάρρωση, με προοδευτική κινητοποίηση, βοηθά στη γρήγορη επούλωση του τραύματος.
Ένα πιό μακροχρόνιο πρόβλημα της εγχείρησης για βουβωνόκήλη ( όπως και για όλες τις κήλες) είναι η επανεμφάνιση της (η υποτροπή). Το πόσο συχνά συμβαίνει αυτό δεν είναι απόλυτα τεκμηριωμένο. Οι διάφορες μελέτες δίνουν ποσοστά από 1 - 30% χειρουργηθέντων κηλών.
Και η υποτροπή της βουβωνοκήλης, αν συμβεί, αντιμετωπίζεται χειρουργικά, είναι όμως πιό δύσκολη γιατί υπάρχουν πολλλες συμφύσεις.
Η απουσία από την εργασία που δικαιούται ο ασθενής εξαρτάται από το είδος της δουλειάς του ( διαφορετική ανάγκη αποχής υπάρχει για το χειρώνακτα, διαφορετική για τον υπάλληλο γραφείου). Η απουσία μπορεί να διαρκέσει 8-10 ημέρες, δηλ. έως την αφαίρεση των ραμμάτων, έως και 15 ημέρες (εξαρτώμενη και από την πορεία επούλωσης του τραύματος, αλλά και το πόσο εργώδης ήταν η εγχείρηση)