Επιγαστρική κήλη - Διάταση ορθών κοιλιακών μυών
Στα αγάλματα της κλασικής εποχής ή στα γυμνασμένα σώματα του σήμερα, στο πάνω μέρος της κοιλιάς υπάρχουν και προβάλλουν δεξιά και αριστερά οι φουσκωμένοι ορθοί κοιλιακοί μύες και ακριβώς μεταξύ τους αρχίζοντας αμέσως κάτω από το στέρνο (την ξιφοειδή απόφυση) έως τουλάχιστον τον ομφαλό υπάρχει μία επιμήκης λουρίδα πιο βαθουλωμένη, η μέση ή λευκή γραμμή. Αυτή δημιουργείται από τις αλληλοδιαπλεκόμενες τενόντιες ίνες των ορθών κοιλιακών μυών ( των δύο επιμηκών μυών δεξιά και αριστερά στην κοιλιά). Η λευκή γραμμή συνεχίζει και μετά τον ομφαλό, φτάνοντας μέχρι την ηβική σύμφυση ( στο μέσο της λεκάνης, στο κατώτερο σημείο της κοιλιάς). Όμως, δεν είναι τόσο ευδιάκριτη όπως είναι πάνω από τον ομφαλό ( παρόλο που σε γυμνασμένα σώματα μπορεί να φανεί). Εξάλλου κάτω από τον ομφαλό οι δύο ορθοί κοιλιακοί μύες πλησιάζουν πολύ κοντά ο ένας στον άλλο, γι΄αυτό και η μέση γραμμή γίνεται πολύ λεπτή.
Επιγαστρική κήλη είναι αυτή που παρουσιάζεται σε κάποιο σημείο της λευκής γραμμής, πάνω από τον ομφαλό. Μϊα αδυναμία της περιοχής είναι η αιτία της δημιουργίας της και γίνεται αντιληπτή ως διόγκωση που εμφανίζεται κυρίως όταν σφίγγουμε τους ορθούς κοιλιακούς μύες. Τις περισσότερες φορές αυτές οι κήλες δεν δίνουν συμπτώματα και συχνά ανακαλύπτονται από το γιατρό που προσέχει τη διόγκωση (το φούσκωμα), εκεί που θα έπρεπε να υπάρχει ένα βαθούλωμα ή μία πιό επίπεδη παρυφή της κοιλιάς. Μερικές φορές η επιγαστρική κήλη είναι μεγάλη σε μέγεθος και μοιάζει η εικόνα της ως μία μικρή φρατζόλα. Η κήλη γίνεται πιο εύκολα αντιληπτή αν ο ασθενής ξαπλώσει και προσπαθήσει να σηκώσει το άνω μέρος του κορμιού του ή αν είναι όρθιος και βήξει ( Ο βήχας αυξάνει πολύ την πίεση μέσα στην κοιλιά και σπρώχνει- φουσκώνει εντονότερα την κήλη).
Το συχνότερο ενόχλημα που προκαλούν αυτές οι κήλες είναι ο πόνος, που εντοπίζεται στην περιοχή της κήλης, αλλά μπορεί να είναι και πιο διάχυτος σε μεγαλύτερο μέρος της κοιλιάς. Η κήλη συχνά παραμένει φουσκωμένη ( δεν ανατάσσεται).
Η αντιμετώπισή της γίνεται με εκτομή του σάκου, ανάταξη του περιεχομένου ( ξαναγύρισμα του πίσω στην κοιλιά) και ράψιμο των κοιλιακών τοιχωμάτων με ισχυρές ραφές ή με τοποθέτηση πλέγματος.
Μία άλλη κατάσταση που μοιάζει με αυτήν την μορφή κήλης είναι η διάταση των ορθών κοιλιακών μυών. Σ' αυτήν η λευκή γραμμή έχει φαρδύνει και παράλληλα λεπτύνει με αποτέλεσμα να φαίνεται φουσκώνει όταν αυξάνεται η ενδοκοιλιακή πίεση. Δεν είναι κήλη, γιατί δεν έχει σάκο. Όταν αυτή η διάταση είναι μεγάλη διορθώνεται χειρουργικά με συνπλησίαση των μυών με ισχυρή ραφή με ή χωρίς τοποθέτηση πλέγματος.
Οι μεγάλες επιγαστρικές κήλες και διατάσεις της λευκής γραμμής δεν ενδείκνυται να πραγματοποιούνται σε μονάδες ημερήσιας νοσηλείας, γιατί όπως και στην επισκευή κάθε μεγάλης σε έκταση κήλης ( όπως π.χ. σε μεγάλη μετεγχειρητική κήλη) μπορεί να επηρεαστεί η αναπνευστική ικανότητα των ασθενών (ιδίως αν ζούσαν με την κήλη για πολλά χρόνια). Επίσης η διάνοιξη για πολύ ώρα της κοιακής κοιλότητας και οι χειρισμοί σε αυτήν μπορέι να προκαλέσουν προσωρινή παράλυση των εντέρων και ο ασθενής να πρέπει να αποφύγει την σίτιση και να του χορηγούνται υγρά με όρους, για περισσότερο της μίας ημέρας.
Ο πόνος και η αιμορραγία από το τραύμα είναι οι πιο συχνές (αν και σπάνιες) επιπλοκές των πρώτων ωρών, της νοσηλείας στην μονάδα. Πόνος μπορεί να υπάρχει , συνεχώς βελτιούμενος και στο σπίτι, ιδιαίτερα στις κινήσεις που αναγκάζουν τους κοιλιακούς μύες να συσπαστούν. Ελαφρά συνήθως παυσίπονα αρκούν για να καταπραΰνουν τον πόνο.
Επίσης η φλεγμονή του τραύματος, που εκδηλώνεται με ερυθρότητα της περιοχής, πόνο, πρήξιμο και αύξηση της τοπικής θερμοκρασίας του δέρματος. Αντιβιοτική αγωγή και πιθανή παρακέντηση ή παροχέτευση αν τυχόν υπάρχει πύον αποτελούν τους τρόπους αντιμετώπισης της.
Επιγαστρική κήλη είναι αυτή που παρουσιάζεται σε κάποιο σημείο της λευκής γραμμής, πάνω από τον ομφαλό. Μϊα αδυναμία της περιοχής είναι η αιτία της δημιουργίας της και γίνεται αντιληπτή ως διόγκωση που εμφανίζεται κυρίως όταν σφίγγουμε τους ορθούς κοιλιακούς μύες. Τις περισσότερες φορές αυτές οι κήλες δεν δίνουν συμπτώματα και συχνά ανακαλύπτονται από το γιατρό που προσέχει τη διόγκωση (το φούσκωμα), εκεί που θα έπρεπε να υπάρχει ένα βαθούλωμα ή μία πιό επίπεδη παρυφή της κοιλιάς. Μερικές φορές η επιγαστρική κήλη είναι μεγάλη σε μέγεθος και μοιάζει η εικόνα της ως μία μικρή φρατζόλα. Η κήλη γίνεται πιο εύκολα αντιληπτή αν ο ασθενής ξαπλώσει και προσπαθήσει να σηκώσει το άνω μέρος του κορμιού του ή αν είναι όρθιος και βήξει ( Ο βήχας αυξάνει πολύ την πίεση μέσα στην κοιλιά και σπρώχνει- φουσκώνει εντονότερα την κήλη).
Το συχνότερο ενόχλημα που προκαλούν αυτές οι κήλες είναι ο πόνος, που εντοπίζεται στην περιοχή της κήλης, αλλά μπορεί να είναι και πιο διάχυτος σε μεγαλύτερο μέρος της κοιλιάς. Η κήλη συχνά παραμένει φουσκωμένη ( δεν ανατάσσεται).
Η αντιμετώπισή της γίνεται με εκτομή του σάκου, ανάταξη του περιεχομένου ( ξαναγύρισμα του πίσω στην κοιλιά) και ράψιμο των κοιλιακών τοιχωμάτων με ισχυρές ραφές ή με τοποθέτηση πλέγματος.
Μία άλλη κατάσταση που μοιάζει με αυτήν την μορφή κήλης είναι η διάταση των ορθών κοιλιακών μυών. Σ' αυτήν η λευκή γραμμή έχει φαρδύνει και παράλληλα λεπτύνει με αποτέλεσμα να φαίνεται φουσκώνει όταν αυξάνεται η ενδοκοιλιακή πίεση. Δεν είναι κήλη, γιατί δεν έχει σάκο. Όταν αυτή η διάταση είναι μεγάλη διορθώνεται χειρουργικά με συνπλησίαση των μυών με ισχυρή ραφή με ή χωρίς τοποθέτηση πλέγματος.
Οι μεγάλες επιγαστρικές κήλες και διατάσεις της λευκής γραμμής δεν ενδείκνυται να πραγματοποιούνται σε μονάδες ημερήσιας νοσηλείας, γιατί όπως και στην επισκευή κάθε μεγάλης σε έκταση κήλης ( όπως π.χ. σε μεγάλη μετεγχειρητική κήλη) μπορεί να επηρεαστεί η αναπνευστική ικανότητα των ασθενών (ιδίως αν ζούσαν με την κήλη για πολλά χρόνια). Επίσης η διάνοιξη για πολύ ώρα της κοιακής κοιλότητας και οι χειρισμοί σε αυτήν μπορέι να προκαλέσουν προσωρινή παράλυση των εντέρων και ο ασθενής να πρέπει να αποφύγει την σίτιση και να του χορηγούνται υγρά με όρους, για περισσότερο της μίας ημέρας.
Ο πόνος και η αιμορραγία από το τραύμα είναι οι πιο συχνές (αν και σπάνιες) επιπλοκές των πρώτων ωρών, της νοσηλείας στην μονάδα. Πόνος μπορεί να υπάρχει , συνεχώς βελτιούμενος και στο σπίτι, ιδιαίτερα στις κινήσεις που αναγκάζουν τους κοιλιακούς μύες να συσπαστούν. Ελαφρά συνήθως παυσίπονα αρκούν για να καταπραΰνουν τον πόνο.
Επίσης η φλεγμονή του τραύματος, που εκδηλώνεται με ερυθρότητα της περιοχής, πόνο, πρήξιμο και αύξηση της τοπικής θερμοκρασίας του δέρματος. Αντιβιοτική αγωγή και πιθανή παρακέντηση ή παροχέτευση αν τυχόν υπάρχει πύον αποτελούν τους τρόπους αντιμετώπισης της.