Η διαδικασία χορήγησης γενικής αναισθησίας ξεκινά με την προνάρκωση, κατά την οποία στον ασθενή προσφέρεται με αναπνευστική μάσκα οξυγόνο (100%) και στη συνέχεια μέσω του φλεβοκαθετήρα που έχει τοποθετηθεί στο άνω άκρο του χορηγούνται διάφορα φάρμακα, όπως αγχολυτικά, αναλγητικά και αντιεμετικά.
Η εισαγωγή στην αναισθησία μπορεί να γίνει είτε με τη χορήγηση (εισπνοή) αναισθητικών αερίων ή με την ενδοφλέβια  χορήγηση φαρμάκων που προκαλούν ύπνο και χαλαρώνουν τους μύες ( υπναγωγά και μυοχαλαρωτικά φάρμακα).




Ο καλός αερισμός του ασθενούς ( δηλ. η εισπνοή αέρα με οξυγόνο και η αποβολή διοξειδίου), διευκολύνεται με την τοποθέτηση ειδικού σωλήνα από το στόμα (τραχειοσωλήνας) ή με τη χρήση ειδικής λαρυγγικής μάσκας.
Ο πρώτος είναι ένας μακρύς σωλήνας που εισάγεται από το στόμα, όταν ο ασθενής έχει κοιμηθεί, και ο οποίος προωθείται μέχρι την τραχεία. Το ελεύθερο άκρο του σωλήνα, αυτό που βρίσκεται έξω από το στόμα, συνδέεται με το ειδικό μηχάνημα, μέσω του οποίου χορηγείται το αναισθητικό σε αέριο μορφή ( πτητικό αναισθητικό) και οξυγόνο, ενώ παράλληλα υποστηρίζονται οι αναπνευστικές κινήσεις.
Η λαρυγγική μάσκα είναι ένας ειδικό εξάρτημα που εισάγεται από το στόμα και  κάνει την ίδια δουλειά με τον τραχειοσωλήνα, αλλά δεν φτάνει βαθειά ως την τραχεία, αλλά σταματά στο ύψος του λάρυγγα. Χρησιμοποιείται όταν οι επεμβάσεις δεν πρόκειται να διαρκέσουν πολύ ώρα και η νάρκωση είναι ελαφρότερη.

Εκτός των πτητικών αναισθητικών ( αναισθητικά αέρια), στη διάρκεια της επέμβασης γίνεται χορήγηση υπναγωγών και μυοχαλαρωτικών φαρμάκων, από το φλεβικό καθετήρα. Για τη σταθερή χορήγηση αυτών των φαρμάκων, όποτε χρειάζεται κάτι τέτοιο, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ειδική αντλία παροχής προκαθορισμένης ποσότητας φαρμάκων.
Το ξύπνημα (η ανάνηψη) από την νάρκωση γίνεται με τη χορήγηση οξυγόνου 100% και τερματισμό ( αναστροφή) της χαλάρωσης των μυών ( αν έχει χορηγηθεί μυοχαλαρωτικό).